تیره Fabaceae - دانلود رایگان
دانلود رایگان تعداد اسلاید : 25 بسمه تعالي دانشكده كشاورزي عنوان : تیره Fabaceae رده بندی تیره Fabace
دانلود رایگان
| تیره Fabaceaeفرمت فایل: پاورپوینت - powerpoint, ( -- قابل ویرایش ) بسمه تعالي دانشكده كشاورزي عنوان : تیره Fabaceae رده بندی تیره Fabaceae کاربرد گیاهان تیره Fabaceae رده بندی و ویژگی های cersis sp منابع فهرست ویژگی های تیره Fabaceae برای مشاهده عناوین روی آن ها کلیک کنید رده بندی و ویژگی های Wisteria sp. رده بندی و ویژگی های Trifolium sp. رده بندی و ویژگی های Vicia رده بندی و ویژگی های Robina sp رده بندی و ویژگی های Lathyrus sp رده بندی تیره Fabaceae Scientific classification Kingdom: Plantae Division: Magnoliophyta Class: Magnoliopsida Order: Fabales Family: Fabaceae طبقه بندی علمی فرمانرو : گیاهان دسته ( شاخه ) : گیاهان گلدار رده : دولپه ای ها راسته : Fabales خانواده : Fabaceae نام لاتین این تیره Fabaceae یا Leguminosae است. Leguminosae یا Fabaceae یک خانواده بزرگ وازلحاظ اقتصادی مهم در گیاهان گلدار است ;که معمولا به عنوان خانواده legume ، خانواده نخود ، خانواده لوبیا یا بقولات شناخته می شود . عده ای از گیاهشناسان Leguminosae را یک راسته و عده ای دیگر آن را یک زیر راسته دانسته اند . این تاکزون را به سه تیره گل ابریشم، گل ارغوان و پروانه آسا تقسیم نموده اند . برخی نیز این تاکزون را یک تیره به حساب آورده و نام دیگر آن را Fabaceae می دانند و ان را به سه زیر تیره گل ابریشم، گل ارغوان و پروانه آسا تقسیم می کنند. میوه در تمام این گیاهان به صورت نیام Legume) ) است. تیره باقلا ( بقولات )دارای حدود 650 جنس و 12000 گونه است که در سراسر زمین به صورت جهان وطن پراکنده اند. این تیره دارای سه زیر تیره است که عبارتند از : زیر تیره گل ارغوان Caesalpinioideae با حدود 166 جنس و 400 گونه، زیر تیره گل ابریشم Mimosoideae با حدود 60 جنس و 3200 گونه و زیر تیره پروانه آسا Papilionoideae با حدود 430 جنس و 9000 گونه. بسیاری از گونه های این تیره ارزش غذایی بالایی دارند و برخی دیگر منبع تامین رنگ، فیبر، گم Gum ، رزین Resin ، روغن بوده و بسیاری به عنوان کود سبز مصرف می شوند . در تیره گل ارغوانCaesalpiniaceae یا زیر تیره Caesalpinioideae گل نامنظم، کاسبرگ ها آزاد، پرچم ها ده عدد و یا کمتر و آزاد و میوه نیام است. در تیره پروانه آسا Papilionaceae یا زیر تیره Papilionoideae گل نامنظم و شبیه به پروانه، پرچم ها ده عدد مونادلف یا دیادلف و میوه نیام است. این تیره به سه طایفه پیچک داران، سه برگچه ایها و شانه برگیان تقسیم می شود. در طایفه پیچک داران برگ مرکب بوده برگچه های آنها تبدیل به پیچک شده اند. از این طایفه می توان نخود فرنگی یا Pisum sativum ، باقلا Faba vulgaris و عدس Ervum lens را نام برد که زراعی هستند. جنس ماشک Vicia ، جنس خلر یا Lathyrus با گونه های خلر بی برگ L. aphaca و خلر مرتعی L. pratense از همین طایفه اند و علف هرز مزارع هستند. در طایفه سه برگچه ای ها برگ مرکب سه برگچه ای است. از این طایفه می توان مثال های زیر را نام برد. جنس یونجه Medicago که میوه آن لگوم پیچ خورده و حلزونی است و گونه های آن زراعی ، وحشی و یا علف هرزند. جنس شبدر Trifolium دارای چندین گونه است که از نباتات ارزشمند مرتعی بوده و گاهی کاشته می شود. گونه لوبیای معمولی Phaseolus vulgaris است و گونه ماش Vigna radiata است. که هر دو دارای دانه های خوراکی اند و کاشته می شوند. در طایفه شانه برگیان برگ های مرکب شانه ای می باشد. از این طایفه می توان مثال های زیر را نام برد. گونه اقاقیا Robinia pseudoacacia درختی زینتی است. گونه نخود Cicer arietinum گیاهی زراعی است. جنس گون Astragalus دارای گونه های متعددی است که در مراتع ایران انتشار وسیعی دارند. گونه بادام زمینی Arachis hypogaea دانه های روغنی و آجیلی است. گونه پیچ انگوری یا پیچ گلیسین Wisteria sinensis گیاه بالا رونده و زینتی است. از مهم ترین گیاهان دارویی این تیره می توان شنبلیلهTrigonella ، شیرین بیان Glycyrrhiza ، خارشتر Alhagi و سنا Cassia و ... را نام برد. از برخی گونه های گون Astragalus کتیرا بدست می آید که در صنایع دارویی، آرایشی، غذایی و چسب کاربرد دارد. در اثر فعالیت نوعی حشره روی برخی از گونه های گون نوعی مان به دست می آید که در طب سنتی و قنادی کاربرد دارد و از آن گز تولید می شود. از برخی گونه های آکاسیا Acacia صمغ عربی بدست می آید که در صنایع چسب و صنایع غذایی، بهداشتی، آرایشی و دارویی کاربرد دارد. . گیاهانی از این تیره ارزش زینتی دارند که از آن جمله می توان شب خسب Albizzia ، گل قهرو Mimosa ، طاووسیSpartium ، ارغوان Cersis و غیره را نام برد . نام فارسي :ارغوان نام علمي: Cersis sp نام گياه: ارغوان ، نام علمی: cersis ، نياز نوری: آفتابی يا نيم سايه ، نياز آبی: متوسط ، شرايط آب و هوايي: معتدل . در تیره گل ارغوانCaesalpiniaceae یا زیر تیره Caesalpinioideae گل نامنظم، کاسبرگ ها آزاد، پرچم ها ده عدد و یا کمتر و آزاد و میوه نیام است. جنس ارغوانCersis درختچه ای خودرو بوده و به عنوان زینتی کاشته می شود. اين درخت كوچك بومي آسيا و اروپاست و بسيار مقاوم به خشكي و سرماست . داراي رشد چند تنه اي با برگهاي قلبي شكل و به رنگ سبز كبود است . در درختان بزرگتر گلهاي ارغواني شكل قبل از باز شدن برگها در اوائل ارديبهشت ماه به رنگي يكدست در مي آيد و باعث زينت دادن به عرصه مي شود . نحوه هرس: هرس این درخت بسته به نوع فرم آن می تواند بدون هرس و تنها با قطع اجباری شاخه های خشک به صورت گلدانی و باز باشد و یا با هرس شاخه زنی می توان تاج آن را انبوه و کروی ساخت. گیاهشناسی گلیسین : گليسين گياهي است از خانواده ي بقولات (لگومينوز) و از زير تيره ي پروانه واران که منشاء آن شرق آسيا مي باشد. درختچه اي است خزان دار با طول عمر زياد ، بالا رونده چوبي ، سريع الرشد (در شرايط محيطي مناسب سالي 3 متر رشد مي کند.) و مقاوم ، داراي برگ هاي متناوب و به فرم مرکب شانه اي فرد ، گل هايي به رنگ آبي ، ارغواني يا بنفش که به صورت گل آذين خوشه قرارگرفته اند.گل آذين خوشه ي زيبايش سبب معروفيت اين گياه شده است. پس از گلدهي ، بذور در غلافهايي تشکيل مي شوند. اين غلافها (نيام) به رنگ سبز مي باشند. تفاوت انواع گونه هاي گليسين در تعداد برگچه ها ، رنگ گلها و طول گل آذين است. گونه چيني طول اش تا 18 متر مي رسد. تعداد برگچه ها در يک برگ مرکب 9 تا 13 عدد است.گل هايش قبل از برگ ها ظاهر ميشوند و رنگ گل ها اغلب بنفش مي باشد .تمامي گل ها در طول خوشه همزمان باز مي شوند .و گلها عطر کمي دارند. در گونه ژاپني معمولا طول درخت حداکثر به 9 متر ميرسد. تعداد برگچه ها 13 تا 19 عدد است و طول گل آذين بيشتر از گونه ي چيني مي باشد.گل ها در گل آذين به طور همزمان باز نمي شوند و از انتهاي گل آذين شروع به باز شدن ميکنند. گل ها در گونه ي ژاپني عطر بيشتري دارند. گونه اي به نام ابريشم نما هم وجود دارد که رنگ گل ها در آن سفيد است. ادامه در صفحه بعد شبدرها متعلق به جنس تریفولیوم ( Trifolimu ) جزء مهم ترین گیاهان علوفه ای خانواده لگومینوز Leguminous))در مناطق معتدل و مرطوب است که از نظر علوفه ای و مرتعی دارای ارزش بسیار زیادی است و در تغذیه دام ها نقش بسزایی دارند. شبدرها گیاهی سه برگچه ای اند و به همین خاطر اسم علمی آنها از دو کلمه لاتینTria به معنی سه وFolia به معنی سه بر گچه ای گرفته شده است . تعداد گونه های شبدر در دنیا حدود ۳۰۰ گونه ذکر شده که از این تعداد ۲۵ گونه از نظر کشاورزی مهم است که از این تعداد فقط ۹ گونه آنها از جمله شبدر زیر زمینی به صورت تجارتی کشت می شوند. بیشترین پراکنش شبدرها در منطقه مدیترانه است، به طوری که در منطقه اورآسیا ۱۶۰-۱۵۰ گونه، آمریکا ۶۵-۶۰ گونه و در آفریقا ۳۰-۲۵ گونه گزارش شده است . بر اساس تحقیقات بانک ژن گیاهی و ذخایر توراثی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر تعداد گونه های تاکنون شناخته شده شبدر در ایران حدود ۵۴ گونه است که از این تعداد دو گونه شبدر ایرانی Trifolium resupinatum و شبدر برسیم (Trifolium alexandrium)به صورت وسیع کشت می شوند. نام انگلیسی شبدر زیر زمینی Subterranean clover و نام علمی آن Trifolium subterraneum) ) است . به شبدر زیر زمینی شبدر زیر زمین هم می گویند. شبدر گیاهی است از تیره پروانه واران که یکساله یا دو ساله است . برگهایش مرکب از سه برگچه است . گلهایش سفید یا قرمز و یا صورتی رنگند و برخی گونه ها نیز دارای گلهای ارغوانیندو به ندرت دارای گل زرد می باشند . گل آذینش خوشه ای کروی است . در حدود 150 گونه از این گیاه شناخته شده که همه مصرف علوفه دارند و جزو گیاهان مرغوب مرتع می باشند : مهمترین انواع شبدر که بوسیله محققان و دانشمندان علوم ژنیتکی و گیاه شناسان قبل از سال 2007 کشف و نامگذاری کرده اند ، شامل اند :1. شبدر رطبه 2. شبدر برسیم 3. شبدر برسیم احمر 4. شبدر فصفصه 5. شبدر چمنی 6. شبدر گل قرمز 7. شبدر قوقی 8.شبدر ذوثلاث الوان 9. شبدر ذوخسمه الوان 10 . شبدر طریفلن شبدر در کل دوره رشد به شوری حساس است همچنین نسبت به تبادلات گازی نیز حساس می باشد. شبدر داراى تركيبات شيميايى زياد و قابل توجه مى باشد ، برگهاى آن داراى مواد سفيده اى زياد است . داراى روغن ، قند و املاح معدنى مانند كلسيم ، منيزى ، پتاس ، سرب ، فسفر، گوگرد، سيليس ، سديم ، آهن ، آلمينيوم ، منگنز، روى ، مس ، سرب ، نيكل ، كوبالت مى باشد. برگهاى آن كلسيم زيادترى دارند، ولى پس از رسيدن فسفر آن كم مى شود. داراى ويتامينها ((ب 1)) و ((اى )) و ويتامين ((كا)) می باشد . وجود اسيد سالسيلك و يك ماده دارويى ضد قارچ در برگهاى آن قابل توجه است . تركيبات شيميايي: گل شبدر داراي مواد شيميايي مانند تريفولين ، ايزوتريفولين و اسانس روغني مي باشد . اين گياه درياي املاح معدني مانند سليس ، آهن ، فسفر ، گوگرد ، پتاسيم ، منيزيوم ، منگنز ، روي ، مس ، سرب ، نيكل و كبالت مي باشد . -شبدر چمني ; نوعي است از انواع شبدر. -شبدر صحرايي ; گونه اي شبدر که داراي برگهاي ريز کوچک است ودر کنار نهرها و مزارع ميرويد. رجل الارنب . ارنبي . -شبدر عطري ; نام گياه ناخنک است . -شبدر گل قرمز ; نوعي از گياه شبدر است . -شبدر معطر ; قرنبوش (با ناخنک يا شبدر عطري اشتباه نشود). -شبدر وحشي ; گونه اي شبدر که شباهتي کامل به شنبليله داردو جزو شبدرهاي خودروي يکساله است و برگهاي تازه آن را جزو سبزيهاي خوراکي ميخورند. حندقوقي بري . ذرق. ديواسپست . انده قوقو. -شبدر ترشک ; گياهي است از تيره شبدر ترشکها که برگهايي مانند شبدر داراي سه برگچه دارد و رنگ برگچه هايش در ابتداي جوانه زدن ارغواني است . اين گياه داراي ويتامين C فراوان است از اين جهت داراي اثر ضد اسکوربوت قوي ميباشد. و چون طعم ترش مطبوعي دارد جزو سبزيهاي خوراکي مصرف ميشود. در آب و هواي معتدل خشک ميرويد و در ايران نيز در اکثر نقاط به فراواني در کنار نهرهاروييده ميشود. حماض . حميضه . سلق بري . خمضيض . از اين گياه اسيد اگزاليک نيز استخراج ميشود. در برخي از کتب اين گياه را به نام ترشک ذکر کرده اند ولي با ترشک معمولي xemuR نبايد اشتباه شود. ماشک گل خوشه ای.ماشک خارجیVicia peregrina L. : ماشک گل خوشه ای دارای تیپ رشدی یک ساله و پا کوتاه تر از گونه ی V.sativa است. برگ ها دارای 7-5 جفت برگچه متقابل و کشیده می باشند و برگچه انتهایی به پیچک چند شاخه تبدیل شده است.حاشیه برگچه ها تا حدی دندانه دار به نظر می رسند.اندام های هوایی دارای خصوصیات علوفه ای بسیار مناسب برای تغذیه ی دام است. گل ها به صورت منفرد از جوانه های محور برگی انشعاب یافته و دارای گلبرگ های بنفش رنگ است.در قاعده برگ ها چند گوشوارک تیز به چشم می خورد.نیام کوچک تر از گونه اول است و انتهای نوک تیز و خمیده دارد.هرمیوه حاوی چند بذر است و تکثیر آن عمدتا توسط بذر صورت می گیرد.ماشک گل خوشه ای علف هرز بهاره مزارع گیاهان علوفه ای و اراضی غیر زراعی است و آلودگی مزارع یونجه به این علف هرز موجب کاهش خوش خوراکی علوفه می شود.همچنین طول عمر مزرعه یونجه را کاهش و بازدهی آن را محدود می کند. این گیاه در اطراف تهران کرج قزوین اراک همدان تبریز مرند ارومیه و خوی به وفور یافت می شود. نام گياه: اقاقيا نام علمی: Robina sp نياز نوری: آفتابی نياز آبی: کم شرايط آب و هوايي: معتدل اقاقيا درخت يا درختچه اي است گلدار و زينتي كه بومي سرزمينهاي آمريكاي شمالي است و در بيشتر مناطق ايران نيز مي رويد. ارتفاع درخت اقاقياي معمولي گاهي به24 متر هم مي رسد. بيشتر نوع هاي آن ساقه هاي بدون خار دارند. برگ هاي اقاقياي معمولي مركب و به رنگ سبز نزديك به آبي است. هر برگِ مركب6 تا20 برگچه گرد و كوچك دارد. گلهاي سفيد و درشت و خوشبوي آن به شكل خوشه از ساقه ها آويزانند. ميوه اين گياه به شكل نيام لوبيا و داراي پوستي صاف و قهوه اي رنگ است كه چندين دانه در آن قرار دارد. اقاقيا در هواي خشك و آفتابي به خوبي رشد مي كند و در اوايل خرداد ماه گل مي دهد. اين گياه در خاكهاي آهكي و شيرين و حاصلخيز، كه آب فراوان در خود نگاه نمي دارد، خوب رشد مي كند. تاكنون20 گونه اقاقيا شناخته شده است. معروفترين گونه آن اقاقياي معمولي است. گونه معروف ديگر آن اقاقياي سرخ است كه اقاقياي گل نيز ناميده مي شود و گلهاي سرخ رنگ و درشت دارد.اقاقياي بنفش و اقاقياي چتري، نوع هاي ديگر اقاقياي معمولي هستند. اقاقياي معمولي را با كاشتن دانه آن در فصل بهار و در هواي آزاد يا جدا كردن و كاشتن پا جوشهاي ريشه دار در پاييز، و نوع هاي ديگر اقاقيا را از راه پيوند زدن روي اقاقياي معمولي زياد مي كنند. چوب اقاقيا سخت و با دوام است و اهميت صنعتي و بازرگاني دارد. از آن براي ساختن ستونها و داربستهاي معدنها و مبل و صندلي استفاده مي كنند. اقاقياRobinia Pseudoacacia : درختي است خزان كننده و پر رشد . شاخه هاي جوان و معمولاً خاردار اين درخت به فرم گسترده است . در شرايط جنگل تا ارتفاع 25 متري رشد مي كند . برگهاي شانه اي مركب – گل هاي خوشه اي آويزان آن متراكم از گل هايي به رنگ سفيد و معطر است . طول خوشه گل به cm 30 مي رسد . از اين گونه يك واريته بسيار زيبا بنام اقاقياي چتري وجود دارد. نام فارسی : خلر – خلر زراعی – سنگینک – ململی خلّر lathyrus sativa از تيره لگومینوز گیاهی است یکساله، پاییزه بومی آسیای جنوب غربی که در شرایط نامساعد به خوبی رشد و نمو می کند. دارای ساقه های خوابیده یا پیچنده و ضعیف با طول زیاد می باشد. همچنین دارای ساقه نسبتا بزرگی هستند و ارقامی از آن وجود دارد که دارای ساقه های ضخیم تر و بالارونده می باشد. ارتفاع ساقه آن 200-50 سانتی متر و بیشتر در نقاط مرطوب و در فصل پاییز کشت می شود. خلّر دارای برگهای باریک، جفت برگچه بلند و باریک بوده که در انتها به پیچک منتهی می شود و تمام گیاه پوشیده از کرک است. دامنه انتشار آن در شمال ایران و اطراف تهران و آذربایجان می باشد ولی در همه جای ایران قابلیت کشت دارد. گیاهشناسی خلر گیاهی است یکساله با ریشه ای راست ومستقیم ارتفاع آن بسته به شرایط مختلف رشد بین 150 تا 170 سانتی متر است. بوته آن دارای وضعیتی پر شاخ و برگ و به رنگ سبزروشن است.ساقه آن چهارگوش بوده و موقع خشک شدن پوک می شود. در قسمت پائین از محل یقه و کمی بالاتر انشعاب پیدا می کند. خود ساقه ها نیز در قسمت بالاتر به دو یا سه شاخه کوچک منشعب می شوند. ساقه ها به علت طویل و ظریف بودن حالت خوابیدگی دارد. دارای 2 تا 4 برگچه کامل نیز هست. رنگ گلها بیشتر بنفش، آبی، قرمز، صورتی بوده و رنگ گلبرگها به طرف دمگل سفید و شیری رنگ می شوند گلها توسط یک دمگل به طول 30 الی 70 میلی متر که درست از محل انشعاب دمبرگ و قسمت میانی گوشواره ها خارج شده است به ساقه متصل شده و گاهی نیز دوگل به یک دمگل که در انتها دو شاخه گشته وصل است تعداد دانه در داخل غلاف 2 تا 5 می باشد. نیاز های اکولوژیکی خلر گیاه زمستانه می باشد، به خشکی بسیار مقاوم بوده و در خاکهای نامطلوب برای دیگر گیاهان بخوبی رشد می کند. این گیاه به ماندابی مقاوم است. کاشت تهیه زمین برای کشت آن و همچنین نوع کاشت ( آبی و دیمی) تا حدودی متفاوت است. در کشت پائیزه در آن به فاصله پس از گاوروشدن زمین آنرا یک شخم نیمه عمیق می زنند و سپس در زمان مناسب بذر می پاشند. عمل اختلاط بذر با خاک بوسیله دیسک انجام می شود. برای کشت آن بویژه پس از غلات مقدار 100 تا 150 کیلوگرم فسفات آمونیم در پائیز به هنگام شخم به زمین می دهند بهتر است علاوه بر آن حدود 50 تا 100 کیلوگرم کود سولفات پتاسیم نیز استفاده شود. برای کشت آن حدود 35 الی 40 کیلوگرم بذر در هر هکتار استفاده می شود. عمق کاشت آن نیز 4 تا 8 سانتی متر است. خلر به آبیاری عکس العمل خوبی نشان می دهد و حدود 3 تا 4 نوبت آب در طول زندگی گیاه لازم است. کشت درهم خلر را با سایر نباتات علوفه ای بصورت درهم می کارند با توجه به اینکه گیاه دارای ساقه های ضعیف و طویل است بعلت ورس عمل برداشت آن دچار اشکال می شود ولی در کشت درهم همراه با گیاهانی چون جو و حتی شنبلیله این گیاهان حالت قیم برای آن داشته و از خوابیدن آن جلوگیری می کند و به این ترتیب برداشت آن هم ساده تر می شود. دامنه انتشار شمال ایران، اطراف تهران ارزش غذايی: خلّر گياهی است تلخ مزه دارای گلوکوزيدهايی که برای نشخوار کنندگان و خوک بی ضرر اما گل کرده آن برای اسب ايجاد اختلال می کند. خلّر از شبدر قرمز غنی تر ولی به اندازه آن خوشخوراک نیست. درصد پروتئين آن بالا است اما ترکيب سمی به نام نئوروتوکسين در تمام قسمتهای گياه وجود دارد که بيشترين مقدار آن در جنين لپه ها و پوشش بذر ديده می شود و موجب ايجاد بيماری به نام لاتيريسم می گردد. بهترين روش مصرف آن همراه با جو و يو لاف و ساير گياهان انرژی دار است چون خلّر دارای پروتئين زيادی است. ارزش غذايی هر تن خلّر که بهتر است قبل از دانه بستن مصرف شود، معادل750 کيلو گرم علوفه يونجه است. استانداردهای بذری: ميزان بذر مورد نياز برای کشت آن 20 تا 40 کيلو گرم در هکتار است که برای توليد بذر مقدار کمتر و برای توليد علوفه بايد مقدار بيشتری بذر مصرف شود در چراگاه که خطر مسموميت احشام بيشتر است نبايد موقع رسيدن دانه مورد چرا قرار گيرد. کلريد سديم روی جوانه زنی ارقام مختلف خلّر مؤثر است به اين ترتيب که بيشترين جوانه زنی را رقم شهر کرد در 18 دسی زيمنس بر متر کلريد سديم دارد. افزايش غلظت کلريد سديم طول ريشه چه و ساقه چه گياهچه را کاهش ميدهد. وزن هزار دانه در خلّر 3/83 گرم می باشد. کاشت، داشت و برداشت خلّر: 1)خصوصيات زراعی: خلّر در زمين های آهکی حاصلخيز و لومی که مواد معدنی زياد دارند بهترين رشد را دارد و در زمين های زراعی عادی به خوبی رشد می کند نياز آن به فسفر بيش از ساير مواد معدنی بوده و 150تا350 کيلوگرم سوپر فسفات ساده را می توان در هر هکتار مصرف نمود. رشد کند يا خفته می باشد عمق کشت 4تا 8 سانتی متر می باشد. 2)کشت و برداشت: کشت آن اغلب در اوايل پاييز و در موقع شروع بارندگی های پاييزی است. سازگاری زيادی به شرايط و عوامل نا مساعد محيطی دارد و بيشتر در مناطق گرمسير کشت می شود. خلّر را با ساير نباتات علوفه ای به صورت در هم می کارند. با توجه به اينکه گياه دارای ساقه های ضعيف و طويل است به علت ورس عمل برداشت دچار اشکال می شود. ولی در کشت درهم همراه با گياهانی چون جو و حتی شنبليله، اين گياهان حالت قيم برای آن داشته و از خوابيدن آن جلوگيری می کند. به اين ترتيب برداشت آن هم ساده تر می شود. به طور کلی خلّر گياهی است زمستانه که به خشکی بسيار مقاوم بوده و در خاکهای نا مطلوب برای ديگر گياهان به خوبی رشد می کند. اين گياه به ماندابی هم مقاوم است. موارد استفاده: خلّر بيشتر برای چراه و علوفه خشک و پوشش سطح زمين مورد کشت و کار قرار می گيرد. خلّر مانند اغلب نباتات لگومينوزه در اصلاح ساختمان خاک کمک کرده و به عنوان کود سبز کاشته می شود. از اين گياه در ايران يک نوع برای تهيه ی دانه و علوفه کشت می شود. امّا در آمريکا انواع خلّر را در مخلوط با ريولاف برای تهيه علوفه کشت می نمايند. در صورت احداث چراگاه خلّر، بايد در مورد مسموميت احشام دقت کافی نمود/ خلّر ا نبايد در موقع به گل نشستن و یا ابتدای رسيدن مورد چرا قرار داد چون توليد اختلالات زيادی در سلامتی دام می نمايد. علوفه خشک آن نيز نبايد حاوی بذر باشد زيرا توليد مسموميت می کند. ميزان علوفه خشک آن در هر سال بيش از 2 تن در هکتار و علوفه سبز آن حدود 10تن می باشد. خلر دارای گونه های متعددی است و مهمترین آنها که به عنوان علف هرز مطرح هستند عبارتند از : L . blephariacarpus و L . latifolius و L . aphaca و L . roseus . گونه های خلر یکساله هستند و مانند سایر گیاهان خانواده بقولات ،گلهای آنها از درفش ،بالها و ناوها تشکیل شده اند.برگها عموما تحلیل رفته و از دو برگچه متقابل و یک پیچک انتهایی تشکیل شده اند.گونه L . blephariacarpus دارای برگچه های کاملا کشیده و نیزه ای شکل است.در حالی که برگچه های گونه L . aphaca قلبی شکل،با قاعده تبر زینی و برگهای گونه L . roseus از دو برگچه تخم مرغی با انتهای مدور و رگبرگهای مشبک و گوشواره های نیمه پیکانی تشکیل شده اند. خلر از علفهای هرز مزارع توتون،گندم ، جو،یونجه،بادام زمینی و باغهای سبزی و صیفی است. این علف هرز به عنوان خلر وحشی معروف است. منابع پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین دریافت فایل جهت کپی مطلب از ctrl+A استفاده نمایید نماید |